Εκείνο το απόγευμα ο Μενέλαος, μαζί με όλα τα άλλα, σκεφτόταν και την επιστροφή του στο νησί, το πατρικό του στο οποίο ζούσε μόνη της πια, η μάνα του, τους συγγενείς του, όσους εξακολουθούσαν να μένουν στο νησί, οι περισσότεροι είχαν σκορπίσει στην Αθήνα, τους φίλους του, που γνώριζε από την παιδική του ηλικία. Δεν είχε αποφασίσει τι θα έκανε για να ζήσει, γνώριζε ότι το μικρό κομπόδεμα που κουβαλούσε μαζί του, θα του έφτανε μετά βίας, για να τα βγάλει πέρα, όχι παραπάνω από έναν χρόνο, αλλά ήταν αισιόδοξος ότι όλα θα του πήγαιναν καλά. Μέσα στις σκέψεις του, έμπαινε και η Ασημίνα με την οποία ήδη άρχισε να νιώθει αρκετά οικεία .... και όχι μόνο, μιας που η γυναικεία φύση της, την οποία ήξερε να αναδεικνύει, του ξυπνούσε και πάλι αισθήματα, που για πολύ καιρό είχε θάψει βαθιά μέσα του.
Αυτοέκδοση του Βασίλειου Διακοβασίλη, με την πρώτη απόπειρα του να μεταφέρει διηγήματα που γράφει εδώ και μερικά χρόνια, από τα ηλεκτρονικά μέσα δικτύωσης, σε έντυπη μορφή, σε βιβλίο. Ανθρώπων ιστορίες , ο τίτλος του.... ...Ιστορίες, απ΄ τη ζωή βγαλμένες ή φανταστικές, ποιος αλήθεια ξέρει; Ιστορίες, που όταν αρχίσεις να κτυπάς το πληκτρολόγιο, τα γράμματα ένα ένα, οι λέξεις και οι προτάσεις εμφανίζονται αβίαστα, οι ιστορίες κυλούν μπροστά σου, σαν ένα ποτάμι, που θα σταματήσει μόνο όταν θα φτάσει στον προορισμό του. Και τότε αφού ειπωθούν, η ψυχή γαληνεύει διότι την απάλυνες από το αβάσταχτο φορτίο με το οποίο η μνήμη την πλάκωνε. Ιστορίες για την αγάπη, για τον χωρισμό, για τη μοίρα των ανθρώπων, για τις καλές στιγμές ή τις δύσκολες αποφάσεις τους. Ιστορίες ανθρώπων....
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου